Το «κραυγάζουν» οι φανφάρες για δήθεν υπογραφή σύμβασης κατασκευής κολυμβητηρίου…το οποίο δεν έχει καν ΑΔΕΙΑ κατασκευής! Τέλος, το «διατρανώνει» η γενική αίσθηση ότι ο δήμος έχει «κακοποιηθεί» συστηματικά, με εγκαταλελειμμένα πρώην στρατόπεδα/πάρκα που μοιάζουν με εγκαταστάσεις του Τσερνομπίλ, πεζογέφυρες που μοιάζουν με σκηνικό από το «Menace II Society» και με μια δημοτική αρχή που ήδη «παίζεται» σε τηλεόραση και YT πετυχαίνοντας πολλές θεάσεις.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δήμος πρέπει να επαναπαύεται και να αγνοεί συστηματικά τις εκκλήσεις τους για 5-10 παρεμβάσεις που θα αναβαθμίσουν την ετοιμότητα, τη συγκρότησή τους, αλλά και τη γενικότερη «συνεννόηση» μεταξύ διαφορετικών συντελεστών. Θα αναφέρω μια πρόταση, η οποία αφορά μάλιστα στο δήμο και ειδικότερα τον Αντιδήμαρχο Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος πολύ πιθανόν να μην έχει επαγγελματική κατάρτιση στην Π.Π. προτού αναλάβει. Σύμφωνα με αυτήν την πρόταση, θα πρέπει ο εν λόγω αιρετός να περάσει από μια μικρή εκπαίδευση με εξετάσεις. Με αυτόν τον τρόπο θα είμαστε βέβαιοι ως αυτοδιοίκηση, ότι πέρα από το οργανωτικό και νομοθετικό, θα γνωρίσει και το πρακτικό μέρος του αντικειμένου, για να μπορεί να «μιλάει στην ίδια γλώσσα» με φορείς και εθελοντές, να συντονίζει και να επιτελεί αποτελεσματικά το ρόλο του. Αυτονόητο; Για κάποιους όχι.

Θεωρώ δεδομένο όμως, ότι όταν βρέξει αρκετά, πολλοί δρόμοι θα πλημμυρίσουν. Όχι γιατί είμαι κακεντρεχής, ούτε γιατί γνωρίζω κάτι παραπάνω από τον μέσο δημότη. Απλά έτσι γίνεται πάντα! Στα ίδια σημεία, βασανίζονται οι ίδιοι άνθρωποι, ξανά και ξανά και ξανά! Τα νερά μπαίνουν στις πόρτες τους, τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε σχολείο, οι ηλικιωμένοι φοβούνται μην γλιστρήσουν στο βούρκο και γενικά δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε, πεζοί και εποχούμενοι. Χώρια που τα φερτά υλικά παραμένουν για μέρες και όταν στεγνώσει πλέον ο δρόμος, η «πούδρα» εκτοξεύεται στον αέρα (και τα πνευμόνια μας), αφού κανένα σάρωθρο δεν θα φανεί για να αποκαταστήσει το οδόστρωμα. Ποτέ. Όσο για τα χιόνια…στο σπίτι του κρεμασμένου…

Οι δημότες δυστυχώς βρίσκονται σε αδιέξοδο. Αφ’ενός έχουν χάσει κάθε πίστη και ελπίδα μετά από δεκαετίες προσμονής ότι κάτι καλύτερο μπορεί να γίνει. Αφ’ετέρου και οι ίδιοι -πάντα με εξαιρέσεις – παραμένουν κλεισμένοι στο μικρόκοσμό τους και δεν ενδιαφέρονται να γνωρίσουν υποψηφίους και να συζητήσουν μαζί τους προτάσεις. Το να δεις ένα πρόσωπο σε μια φωτογραφία δεν θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος και τι έχει στο κεφάλι του για να κάνεις ορθή επιλογή στην κάλπη. Δεν θα μπορέσεις να μεταφέρεις με αμεσότητα τις πληροφορίες, την αγωνία και τις προσδοκίες σου με ένα σχόλιο σε μια ανάρτηση. Κι όμως, το πιο πολύτιμο πράγμα που έχεις στα χέρια σου για το δήμο είναι η ορθή επιλογή σου…και μετά τις εκλογές, ο ΕΛΕΓΧΟΣ.

Πόσο περισσότερη δύναμη θα είχαν οι δημότες αν συζητούσαν διεξοδικά τα θέματα πριν τις εκλογές και μετά ασκούσαν κριτική στα άτομα της επιλογής τους, τετ-α-τετ! Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει αιρετός που μπορεί να παραμένει αλαζόνας και να εκδηλώνει ανάρμοστες συμπεριφορές, όταν πλήθος δημοτών τον επικρίνουν άμεσα και καταιγιστικά κατά πρόσωπο.

Η δημοκρατία για να δουλέψει σωστά και να φέρει αποτέλεσμα θέλει συμμετοχή! Αυτή τη στιγμή σε πολλούς δήμους συντελείται μια μετάβαση. Ο δημότης καλείται να αποφασίσει και αυτή η απόφαση δεν θα κρίνει μόνο την απαγκίστρωση από παθογένειες του παρελθόντος. Το μεγάλο στοίχημα είναι για την ενίσχυση της προσπάθειας με νέα πρόσωπα, τα οποίοι αρχικά διαθέτουν τα εχέγγυα να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το σήμερα. Παράλληλα όμως, θα προετοιμάσουν ενεργητικά το μέλλον, με φρέσκες ιδέες, ορθολογισμό, συνέπεια και λογοδοσία, κόντρα στους μοιρολάτρες που επιμένουν ότι «έτσι ήτανε γραμμένα, μέσα στ’ άστρα τα σβησμένα».