Δημαρχείο Αγίας Παρασκευής – Η Οδύσσεια ενός κατατρεγμένου

Όλοι μας παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες να εκτυλίσσεται ένα δράμα με νομικές προεκτάσεις και πολιτικές ευθύνες, το οποίο αφορά στο νέο Δημαρχείο Αγίας Παρασκευής, στην κεντρική πλατεία.

Το εν λόγω έργο, αν και δεν επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα των δημοτών, θα αποτελέσει, αν ποτέ ολοκληρωθεί, ένα κέντρο εξοικονόμησης κόστους, αφού με την συγκέντρωση των υπηρεσιών σε ιδιόκτητο κτήριο, ο δήμος θα απαλλαγεί οριστικά από ενοικιοστάσια αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ανά έτος. Δεδομένων των «ανοιχτών πληγών» του δήμου, μια τέτοια εξοικονόμηση θα έφερνε μια ισορροπία στα άσχημα οικονομικά αυτής της περιόδου.

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, γιατί δεν είναι όλοι νομικοί και μηχανικοί για να γνωρίζουν διαδικασίες δημοσίων έργων.

Στην άνοδο της Αγ. Ιωάννου στα αριστερά, υπήρχε ένα ακίνητο που είχε εξασφαλίσει ο αείμνηστος δήμαρχος Σωτήρης Κατσάρας για Δημαρχείο. Για χρόνια παρέμενε μια αλάνα του δήμου με μερικά μεγάλα πεύκα και χρησιμοποιούταν ως χώρος στέγασης κάποιων υπηρεσιών του Δήμου και για δωρεάν στάθμευση των δημοτών.

Πριν από 2,5 περίπου δεκαετίες, ανατέθηκε η σχετική μελέτη του νέου Δημαρχείου σε μελετητική εταιρεία. Για τα επόμενα 20 χρόνια Δήμος και Περιφέρεια προσπαθούσαν να βρουν πιστώσεις για να ξεκινήσει το έργο, το οποίο δημοπρατήθηκε επιτέλους το 2018 και ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2020, αλλά πολύ σύντομα σταμάτησε.

Οι λόγοι για τους οποίους σταμάτησε δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον βράχο που «βρήκε» ο εκσκαφέας, με το νερό που αναβλύζει από τα έγκατα της γης ή με τις διαθέσιμες πιστώσεις από την Περιφέρεια. ΠΡΟΤΙΣΤΩΣ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.

Και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς μια δημοτική αρχή, στην οποία αποστέλλονται ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ δεκάδες επιστολές από την Περιφέρεια Αττικής και τον εργολάβο και εκείνη όχι μόνο δεν απαντάει, αλλά ούτε καν ενημερώνει για την ύπαρξή τους το Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο είναι το κορυφαίο θεσμικό όργανο διοίκησης του δήμου. Οι δημοκρατικές διαδικασίες, η συνεργασία και η εξωστρέφεια δεν ήταν ποτέ το «φόρτε» των αρχόντων του δήμου μας.

Στα τεχνικά έργα, ο μελετητής υποχρεούται από το νόμο και για 6 χρόνια να «συμπράττει», δηλαδή να προσφέρει τις συμβουλευτικές υπηρεσίες του στην κατασκευή του έργου, όποτε απαιτηθεί και όποτε υπάρξουν τεχνικά θέματα εφαρμογής της μελέτης. Δηλαδή ο κατασκευαστής (ανάδοχος, εργολάβος) του έργου έχει υποστήριξη από τον μελετητή και διευκρινήσεις σε ό,τι χρειαστεί. Αν υπάρξει απαίτηση για τροποποίηση της μελέτης, αυτό γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του, αφού πρώτα ερευνηθεί και μελετηθεί. Μετά από 25 χρόνια όμως, φυσικά κανείς (ούτε και ο νόμος) δεν δεσμεύει έναν μελετητή για τα παραπάνω.

Τι έπρεπε να κάνει λοιπόν ο δήμος και η Περιφέρεια; Απλούστατα, να διασφαλίσουν εκ νέου τη σύμπραξη του ίδιου μελετητή ή να αναλάβει έτερη μελετητική εταιρεία την εν λόγω υποχρέωση, ώστε εργολάβος και δήμος να μην μείνουν «ξεκρέμαστοι».

Και καλά δεν γνώριζαν…δεν ήθελαν όμως ούτε να μάθουν, αλλά ούτε και να ακούσουν προτάσεις. Και δυστυχώς – όπως εξελίσσονται τα πράγματα – για εκείνους, προτάσεις ουσιαστικές και ρεαλιστικές έγιναν κατ’ επανάληψη από τον Γιώργο Οικονόμου, επικεφαλής της παράταξης Νέα Αρχή για την Αγία Παρασκευή, ο οποίος διαθέτει μεγάλη εργασιακή εμπειρία σε θέματα τεχνικών έργων και δημοσίων διαγωνισμών.

Οι άρχοντες, προφανώς επεδίωκαν, αφενός μεν να μην εκτεθεί η άγνοιά τους και αφετέρου να μην δώσουν χώρο σε επικεφαλής άλλης παράταξης να δώσει λύσεις στα προβλήματα, ειδικά σε προεκλογική περίοδο. Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή τους να κρύβουν επιμελώς την κατάσταση, η οποία πλέον το 2023 οδηγούταν σε αδιέξοδο.

Παρά τις συνεχείς τοποθετήσεις του κ. Οικονόμου, τις συνεντεύξεις τύπου για το θέμα και τον κίνδυνο να χαθεί οριστικά η χρηματοδότηση από την Περιφέρεια, η προηγούμενη δημοτική αρχή γνώριζε μόνο να «πετάει λάσπη» με αναφορές σε «τοξικούς» και «κινδυνολόγους, οι οποίοι θέλουν να τρομάξουν τους δημότες για να αποκομίσουν εκλογικά οφέλη, κρίνοντας προφανώς «εξ ιδίων τα αλλότρια».

Κάθε δημόσια σύμβαση διέπεται από τη σχετική νομοθεσία, η οποία προστατεύει το δίκαιο κάθε μεριάς. Οπότε δεν είναι θέμα μεροληψίας να πούμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή αν ο εργολάβος χρειάζεται υποστήριξη από μελετητή και δεν την έχει, αν ζητάει κατευθύνσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες και δεν βρίσκει ανταπόκριση, παγώνει το έργο μέχρι να απαντήσουν. Αν τέλος δεν προλάβει να ολοκληρώσει στο χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί από υπαιτιότητα των υπηρεσιών και του κυρίου του έργου, συνεχίζει σε ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑΣ, απαιτώντας τα δεδουλευμένα του και όσα επιπλέον ορίζει ο νόμος. Αν οι δημοτικοί άρχοντες, πρώην και νυν δεν μπορούν να μοιράσουν 2 γαϊδάρων άχυρα, αυτό δεν αποτελεί ευθύνη του ιδιώτη εργολάβου, τον οποίο προσπαθούν να παρουσιάσουν ως υπεύθυνο.

Μέσα σε όλα, υπάρχει και μια πολύ θετική εξέλιξη. Ο Περιφερειάρχης μας διαβεβαιώνει ότι θα βρεθεί λύση για να γίνει το έργο, με παράλληλη αναζήτηση ευθυνών για τον μέχρι τώρα χειρισμό. Για να μπει επιτέλους ένα τέλος στην ατιμωρησία και τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Περιμένουμε να τα δούμε και τα δύο στην πράξη…γιατί από λόγια και υποσχέσεις σε αυτήν την πόλη έχουμε χορτάσει.